Mini-project Suitcase Scraptacular

Ik had al gezegd dat ik even met iets heel anders bezig ben dan kaarten maken, dit is een klein onderdeeltje er van. 

The mini suitcase uit het Big project.

"The suitcase" van Annemarie (Scraptacular)

En ik vind het heerlijk.

Even niet nadenken en gewoon doen wat de juf zegt! haha. 

Al gebruik ik voor het project heel ander papier dan zij en dat gaf me al genoeg keuze stress.

Ik heb besloten om er een leuk kerstproject voor mezelf van te maken.

Ook wel eens leuk om heerlijk voor jezelf te tutten. 

Het doosje is dus helemaal zelf gemaakt van chipboard, watercolorpaper en designpapier. 

Dit is de achterkant van het doosje met een mooi scharniertje, dat is best een gefriemel om dat er netjes op te krijgen maar het is gelukt.

Met de perfecte uitleg van Annemarie lukt eigenlijk alles wel.

Ook aan de binnenkant is het doosje mooi bekleed ik zie nog wat witte randjes dat moet ik nog wel even bijwerken zei de perfectionist in mij. 

In het doosje een kleine mini pockethorloge, zo schattig en hij werkt echt! Die kocht ik bij Temu, net als alle scharniertjes en schroefjes e.d. die ik hier voor nodig had. 

Ik ben al een paar lessen verder met het project maar dat is nog niet leuk om te laten zien.

Ik werk er heerlijk op mijn gemakje aan en tussendoor doe ik andere leuke dingen zoals maandag avond toch nog naar de bioscoop en dat werd een enorm avontuur.

Niet voor ons alhoewel, ik was er best wel van ontdaan ook.

Er kwam een mevrouw met haar schoonzus in de rolstoel naar de film en het was een heel gedoe om haar uit de rolstoel te krijgen in een gewone bioscoopstoel maar haar rolstoel, elektrisch was zo groot dat die niet kon draaien en dan kon mevrouw de film niet goed zien. 

Stiekem was ik al aan het mopperen dat het zo slecht geregeld is voor mensen die daarvan afhankelijk zijn. Eva had maar even geholpen en uiteindelijk zat ze goed. 

Maar toen de film afgelopen was moest mw, terug in haar rolstoel en die stond 1,5 meter van haar vandaan en mw, halfzijdig verlamd, beugel aan haar been en afasie kon er niet bijkomen, uiteindelijk liet haar schoonzus haar zakken en daar zat mw, op de grond tussen de banken in. Zo sneu.

Eva en ik zijn meteen met onze ervaring gaan helpen maar het was echt bijna onmogelijk om haar omhoog te krijgen. Eva met veel moeite de beugels van haar rolstoel afgehaald zodat die dichter bij kon, wel nog steeds ook een tree hoger.  Ondertussen stelde ik mw gerust met een praatje en wat humor en ook haar schoonzus die behoorlijk in paniek was. Inmiddels waren er ook twee mensen van de pathé bij en hebben we mw, meer dan 100 kilo omhoog gekregen. Ook een jongeman uit de bioscoop kwam nog helpen maar jeetje wat een klus was het. Ik zei nog als het niet lukt bellen we de brandweer en dat had ik ook serieus gedaan dan. Gelukkig kon ze daar om lachen en bleek dat ze tegenover de brandweer woont.

De manager van die avond was er ook echt van geschrokken en ging er meteen werk van maken dat hier een oplossing voor moest komen, volgens hem zat ze ook in de aller slechtste zaal voor mensen met een rolstoel en als iemand met rolstoel reserveert weten ze nog niet wat voor een rolstoel dat is natuurlijk.  

Gelukkig is het allemaal goed gekomen en was mw gerustgesteld, ook zo erg dat ze zo'n ervaring niet kan delen met haar man want ze kan het niet vertellen. 

De manager was ook enorm blij met onze hulp en wij alle vier kregen een gratis filmticket met drankje en hapje om de nare ervaring goed te maken. 

Voor ons heel leuk, voor die mw was het echt een traumatische ervaring, ik heb haar wel op het hart gedrukt dat ze dit gewoon toch wel moet blijven doen en haar schoonzus dat ze de volgende keer bij de bioscoop zelf moet gaan reserveren ipv on line met dit verhaal erbij, ik vond het zo sneu! 

Nou, dat was een heel verhaal maar goed, ik wilde het gewoon even delen. 

Ik was blij met mijn ouderwetse ervaring van het optillen van mensen die gevallen zijn want helaas zijn er geen tilliften in de bioscoop. 

Hopelijk de volgende keer een rustige avond en oh ja, de film was zeer de moeite waard, 

Downton Abbey, zo jammer dat dit echt de laatste was.

Nou hoop dat ik jullie niet verveeld heb met mijn verhaal,

liefs

Marjolijn.